Παιδική συμπεριφορά μετά την πανδημία

Είναι κάτι ανησυχητικό, γιατί υπήρξαν δύο χρόνια απομόνωσης, απώλεια οικογένειας και φίλων, εντελώς αλλοιωμένη κοινωνική ζωή, αλλαγές στη ρουτίνα και αύξηση του φόβου και της ανασφάλειας για το μέλλον. Την εποχή που ρωτούσαμε ένα παιδί - Τι θέλεις να γίνεις; Η απάντηση ήταν άμεση. Σήμερα, τα περισσότερα παιδιά και οι έφηβοί μας είναι αναποφάσιστοι για το μέλλον τους. 

​

Τα παιδιά που βρίσκονται σε διαδικασία κοινωνικής μάθησης και ανάπτυξης, καρπώνονται με αρνητικό τρόπο τους καρπούς που μας έφερε η πανδημία. Δυσκολεύονται να κοινωνικοποιηθούν, να εμπιστεύονται άλλους ανθρώπους, να μοιράζονται παιχνίδια ή φαγητό μεταξύ τους, να ακολουθούν εντολές και κανόνες και να μαθαίνουν, καθυστερούν στην ανάγνωση και άλλες διδασκαλίες. 

​

Μπορούμε να δούμε ότι η συμπεριφορά των παιδιών έχει αλλάξει με την επιστροφή στο σχολείο, άλλα είναι ταραγμένα και άλλα αποσύρονται. 

​

Με έναν σοβαρό παράγοντα όπως ο Covid 19 σε παγκόσμια κλίμακα, η πανδημία επηρέασε τον κύκλο της ανάπτυξης του παιδιού και της εφηβείας λόγω εγκεφαλικών προβλημάτων, ανοσολογικών, ακόμη και ορμονικών αλλαγών. Τα παιδιά και οι έφηβοι υποφέρουν καθημερινά από ψυχολογικά προβλήματα:

​

• Αυξημένο άγχος, με επιταχυνόμενο καρδιακό παλμό.

• Κατάθλιψη.

• Διαταραχές πρόσληψης τροφής (με περισσότερη όρεξη ή μείωση της έντασης της όρεξης); 

• Περίοδος χάριτος;

• Ηλεκτρονικές εξαρτήσεις και εθισμοί (βιντεοπαιχνίδια, κινητά τηλέφωνα, υπολογιστές και τηλεόραση)

​

Οι αρνητικοί παράγοντες είναι διαφορετικοί, αλλά δεν μπορούμε επίσης να μην αναφέρουμε το οικογενειακό και κοινωνικό άγχος που βλάπτει την ανάπτυξη του παιδιού. Με την κοινωνική απομόνωση, πολλές οικογένειες έμειναν στο σπίτι περισσότερο, πολλοί γονείς απολύθηκαν, επηρεάζοντας επίσης ψυχολογικά και οικονομικά προβλήματα, με αυτό τα παιδιά απαλλάσσονταν από τα προβλήματα των γονιών τους και κατέληξαν να έχουν τα ίδια ψυχολογικά προβλήματα, αποδεικνύοντας μόνο με διαφορετικό τρόπο από τους ενήλικες επίδειξη. 

Οι έφηβοι έχουν επίσης υποφέρει αυτά τα δύο χρόνια της πανδημίας, με την απουσία μαθημάτων πρόσωπο με πρόσωπο και την έναρξη διαδικτυακών μαθημάτων, πολλοί από αυτούς θα δυσκολευτούν να αναγνωρίσουν τα συναισθήματά τους στο εγγύς μέλλον ή ας πούμε στο παρόν, θα αρχίσουν να έχουν αρνητικές σκέψεις πιο συχνά, άρα είναι νέοι σε κατάσταση επιβίωσης και όχι εμπειρίας, δηλαδή επιβιώνουν μέρα με τη μέρα και δεν ζουν με διαφορετικές σκέψεις και θετική λαχτάρα για το μέλλον. Και όλα αυτά οδηγούν σε παράγοντες διαταραχών συμπεριφοράς, διαταραχών διάθεσης και κατάθλιψης. 

​

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ;

Πρώτον, να έχετε υπομονή και ενσυναίσθηση για αυτό που περνάνε και/ή πέρασαν. Δεύτερον, η διατήρηση περισσότερων διαλόγων και η επίδειξη ότι ο πραγματικός κόσμος είναι καλύτερος από τον εικονικό, καθώς ο εικονικός κόσμος κάνει τα παιδιά πιο επιθετικά, αντικοινωνικά, ανήσυχα και ανταγωνιστικά. 

​

Μην φοβάστε να ζητήσετε βοήθεια και πείτε ότι δεν μπορείτε, τελικά, κανείς δεν μπορεί να είναι δυνατός όλη την ώρα, χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να κερδίσουμε. Η αποδοχή βοήθειας όταν χρειάζεται δεν είναι αποτυχία, είναι καλό για την ψυχική μας υγεία. Ας φροντίσουμε τα συναισθήματα των παιδιών μας, των εφήβων, ακόμα και των εαυτών μας (γονέων και κηδεμόνων).