Fernando Moura

Maak kennis met het verhaal van Fernando Roberto de Moura, ondernemer en vastgoedadviseur die een revolutie teweeg heeft gebracht in de vastgoedmarkt in Sorriso

Fernando Moura is gepassioneerd over wat hij doet. Hij werkt sinds 2004 op de vastgoedmarkt, heette ons welkom voor koffie en vertelde ons iets over zijn carrière als ondernemer en zijn ervaring op dit gebied, opgedaan tijdens de jaren dat hij in de Verenigde Staten en ook in Brazilië woonde. Maar laten we eerst teruggaan in de tijd om dit verhaal beter uit te leggen.

​

de stichting
Fernando verhuisde samen met zijn gezin naar Sorriso toen hij nog maar drie jaar oud was. Hij woonde hier tot zijn zestiende en groeide op omringd door veel liefde, zorg en vrienden. Uit deze periode trok hij belangrijke lessen die hij zijn hele leven met zich meedroeg. “Ik had het voorrecht om zestien jaar lang opgevoed te worden door de beste vader en moeder”, begon Fernando. 

In 1995 onderbrak een ernstig ongeval de plannen en kostte het leven aan zijn ouders, Saulo de Moura en Maria Darci Urias de Moura. “Ik kreeg het nieuws via de telefoon via een vriend van de familie. Mijn ouders waren pioniers en zeer bekend hier in Sorriso. Ondanks de pijn kon ik tijdens de begrafenis zien dat de hele stad afscheid nam en ik voelde hoeveel hun erfenis me de rest van mijn leven zou vergezellen”, verklaarde hij. 

​

de sleutel omdraaien
Nadat zijn ouders waren vertrokken, moest Fernando, die al met zijn oudere broer in Belo Horizonte woonde, gaan werken. Bij Mercado Novo, in het centrum van Belo Horizonte, zette hij zijn eerste stappen in het professionele leven als bezorger. 

​

Op de markt ontmoette Fernando Dona Judite, verantwoordelijk voor het ontwaken van het ondernemerschap van de jongeman.

“Dona Judite, eigenaresse van een fruitkraampje, deed veel boodschappen en alle bezorgers verstopten zich voor haar, want ze kocht altijd in grote hoeveelheden en zeer zware volumes. Uiteindelijk heb ik D. Judite geassisteerd en bij de eerste bevalling had ik moeilijkheden. Naast het overgewicht kende ik de centrale regio van Belo Horizonte niet zo goed, maar het lukte me eindelijk om te bevallen. Ze was verrast door mijn kracht, behendigheid en karakter en regelde dat ze me de volgende dag zou gaan zoeken en dat deed ze ook. Laatst kocht ze nog meer producten, maar ik schetste een strategie om de bevalling zonder fysieke inspanning te vergemakkelijken. 

​

Voor een fractie van het verdiende bedrag betaalde ik twee koeriers   om me alleen op het steilste deel van de route te helpen. En zo werd een ondernemerszin in mij gewekt door de wens om beschikbare middelen te zoeken om een probleem op te lossen. Ik realiseerde me dat ik mensen kon inhuren om te doen wat ik niet kon doen, naast het behouden van mijn klant. Wat een uitdaging was, veranderde in een geweldige kans.

​

pijlers bouwen
Kort daarna doorliep Fernando een selectieproces om als uitbestede dienstverlener te werken voor Maxitel, het eerste Band B-gsm-bedrijf in Minas Gerais. “Bij Maxitel kreeg ik geweldige kansen, ontmoette ik bestuurders en legde ik direct contact met prominente mensen in het bedrijf, van de directe chef tot de CEO. Ik was echter nog geen vaste werknemer. Tijdens deze periode heb ik de middelbare school gevolgd en de middelbare school afgemaakt. 

​

Ik ontmoette iemand van Coca-Cola, solliciteerde en werd geselecteerd. Maar voordat ik de nieuwe baan accepteerde, legde ik het voorstel van Coca-Cola voor aan de Maxitel-manager en zij nam mij op haar beurt aan als logistiek supervisor en ik bleef in die rol voor drie jaar. In dit traject ben ik toegetreden tot de faculteit Telecommunicatie Management. Het bedrijf TIM Telecomunicações nam Maxitel over en daarmee werden de groeivooruitzichten nog groter”, benadrukte hij.

 

deuren openen
Terwijl hij bij TIM was, ontstond Fernando's wens om grotere vluchten te nemen en naar de Verenigde Staten te verhuizen. “Mijn neef woonde daar en hielp me met deze overgang. Ik sloot een overeenkomst met TIM, die me ook hielp met de visumprocedures. In het begin was ik ongerust, ik ruilde mijn beveiliging in voor de nieuwe. Na een paar maanden ging ik aan de slag bij een schildersbedrijf en de kansen begonnen zich voor te doen. Ik begon mijn eerste bedrijf, Personal Painting, Inc. en ik ging diensten verlenen voor een aannemer. In Hyannis, Cape Cod, Massachusetts, ontmoette ik Daniele, mijn vrouw, die makelaar was. Op dat moment had mijn bedrijf slechts drie werknemers. 

​

In deze periode ging de aannemer die ik diensten verleende failliet en begon ik direct contact te krijgen met de eigenaar van het bouwbedrijf, dhr. Ronald Silvia (Ron), voor wie mijn team al indirect schilderwerk voor woningen verzorgde. Met het faillissement van het bedrijf waar ik voor werkte, stelde Ron voor dat ik de werknemers van de aannemer overnam, die Braziliaans waren, en ik ging van drie naar zestien werknemers. Vanaf deze  modo zijn we begonnen met het ontwikkelen van andere diensten naast schilderen, zoals onder andere tuinieren, keramiek, gipsplaat, elektriciteit, loodgieterswerk, installatie van graniet en vloeren, schoonmaak na de bouw, en het bedrijf kreeg een ander aandeel. We hebben huizen gebouwd (tot US$ 16 miljoen, dit in 2005), beschreef hij. 

​

Gevraagd naar wie Fernando is in de zakenwereld, zei Ron: “Fernando is een competente, ethische professional die met toewijding werkt en altijd zijn best doet. Een moedige en eerlijke ondernemer! Haar expertise op de vastgoedmarkt reikt van de bouw tot de verkoop van onroerend goed, waarbij ze altijd streeft naar de totale tevredenheid van haar klant”. Ronald Silvia, eigenaar van Construtora Silvia en Silvia.

​

Bouwen aan de pijlers van uw gezin
Fernando trouwde met Daniele en in 2010 werd hun eerstgeboren zoon Lucas geboren. Het was het begin van het nieuwe gezin. “In 2011 werd ik Amerikaans staatsburger en we besloten terug te keren naar Brazilië. Ik onderhandelde met mijn zwager, die nog steeds in de VS woont, over de opvolging van het bedrijf, en het blijft tot op de dag van vandaag in bedrijf. Het was tijd om terug te gaan naar Sorriso”. 

​

Het idee om in Sorriso te gaan wonen, maakte Daniele aanvankelijk bang, die de stad niet kende. “Ik moest het googlen, omdat ik eerst niet geloofde dat er een stad met die naam kon bestaan. We kwamen in 2006 voor een wandeling. Nadat hij begon te praten over investeren in Sorriso, begon ik mensen in de Verenigde Staten te ontmoeten die ook hier kwamen investeren”, bekende Daniele. 

​

Dromen zaaien 
Toen hij terugkeerde naar Sorriso, bouwde Fernando een nieuw verhaal. In Sorriso werd de kleine Lavinia geboren, die het geluk van het gezin compleet maakte. “Vanaf 2018 ben ik mij meer gaan verdiepen in de verkoop van onroerend goed. FIP Empreendimentos is voortgekomen uit de unie tussen mijn partners (Igor en Patriota) en mij. In samenwerking met Quatto Empreendimentos lanceerden we het condominium Atlantis Almaclara met 232 woningen, een baanbrekende ontwikkeling in Sorriso en de grootste in de noordelijke regio van Mato Grosso, waarmee we een revolutie teweegbrachten op de vastgoedmarkt. Vandaag werken we met twaalf brokers gericht op de midden- en high-end markt,” voegde Fernando toe. 

​

De nalatenschap
Als het gaat om het vinden van goede opportuniteiten, is Fernando Moura een referentie, aangezien hij optreedt als investeerder en Personal Broker (een specialist in onroerend goed met uitgebreide kennis van de vastgoedmarkt, die diensten aanbiedt aan klanten met een hoge koopkracht die grote efficiëntie eisen bij onderhandelingen).  De ondernemer doet ook onderzoek naar economische risico's, zodat zijn klanten de beste deal kunnen sluiten. “Ik ben erg geïnteresseerd in het leren kennen van mijn cliënt, een kopje koffie drinken, leren over zijn verhaal, zijn dromen, zijn realiteit. 

​

Altijd met grote eerlijkheid zoek ik naar de beste gelegenheid zodat ze tevreden kunnen zijn met hun aankoop. Of het nu gaat om leven of om te investeren, het is belangrijk om de optie te hebben die biedt wat de persoon echt nodig heeft. Voor mij is het onbetaalbaar om na te denken over de sprankeling in de ogen van degenen die hun droom hebben waargemaakt. Sorriso is mijn thuis, het huis van mijn familie, mijn kinderen studeren op dezelfde school als ik. Ik heb het gevoel dat mijn werk een missie is en dat het mijn nalatenschap is om de zekerheid van mijn plicht vervuld te laten en mijn stad een beetje terug te geven van alles wat het mij heeft bijgedragen”, concludeerde hij.